επιμορμύρω

ἐπιμορμύρω (AM)

κελαρύζω, μουρμουρίζω («ἐπεμόρμυρε τῶν πειρασμῶν τὸ κῡμα»).

[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + μορμύρω «μουρμουρίζω»].